Nyepi

5 maart 2011 is het weer Nyepi. Een heel bijzondere dag op Bali. De dag van de stilte.

Maar eerst is het Ogoh-Ogoh op 4 maart. Nog niet duidelijk? We vertellen het nu.

Met ogoh-ogoh verjagen we de boze geesten van het eiland. Wat hebben we daarvoor nodig? Ceremonies, bezweringen van de lokale Hindoe priesters, papier mache beelden van de geesten en vuurwerk.  We zetten dus zwaar geschut in. Lukt ieder jaar dus ook wel in 2011. Iedere desa (dorp)maakt de beelden, iedere desa heeft ceremonies en dat maakt dat de geesten op 4 maart het eiland ontvluchten.

Dan in de nacht van 4 op 5 maart, doen we alle lichten uit op het eiland, we houden ons stil, we reizen niet, we blijven allemaal thuis. Iedereen, de toeristen, ook onze moslim vrienden doen mee.  Een collectief huisarrest. Winkels zijn dicht, hotels houden de deuren dicht. Vliegtuigen landen die dag niet op Denpasar, geen scooters op de weg, het wordt stil, heel erg stil.

Deze situatie houden we 24 uur vol met als resultaat; de boze geesten kunnen het eiland niet meer terugvinden.  Niet als alles donker is, en geen geluid te horen.  Weg  zijn de demonen en komen de eerste tijd niet weer terug.  Heerlijk toch zo’n oplossing om het kwaad te verdrijven.

Later in de week is er een optocht in Singaraja met de mooiste en grootste beelden op een soort praalwagens, voortgetrokken of gedragen door de sterkste mannen van de dorpen.  Een enorme happening en trekt 1000den toeschouwers.

Volgend jaar Nyepi beleven op Bali? We hebben nog geen boekingen in die tijd……  Meer Neypi

De visser en de schildpad

.Een sprookje op Bali? Vorige week maakten we iets moois mee. Op het strand voor de villa’s Buddha en Samora. Een groep vissers hadden een grote zware vangst. Ze hadden met een treknet waar ze normaal kleine visjes- formaat sardientjes mee vangen vanaf het strand en heel vol net. Een zeeschildpad was nu de buit. Nu moet u weten dat alles wat beweegt in principe eetbaar is op dit arme eiland. Hond, vleermuis, hagedis of varaan,  een duifje alles kan geroosterd, gebakken en verorberd worden volgens de lokale bevolking. Dan is een zeeschildpad 40 kg. heerlijk eetbaar voedsel. Een geschenk van de zee. Maar wat gebeurt…… De schilpad wordt op zijn schild gelegd, spartelt en maait met de poten doelloos in de lucht. Dan denk je, nu is gebeurt. Het net wordt schoongemaakt, de vangst aan kleine visjes gesorteerd en dan………de schildpad wordt weer op zijn pootjes geplaatst en hup binnen 2 tellen legt hij de afstand naar de veilige zee binnen een record tijd af. Gered!!!  Niets meer van te zijn dan de afdrukken van 40kg maaltijd in het zand.  Mooi toch??? Misschien heeft de visser kinderen die les op school hebben gehad, hoe met de natuur om te gaan, Misschien waren de pannen in huis niet groot genoeg of was het een daad van groot mededogen, In ieder geval zwemt u voor de villa en ziet u een schilpad van 40kg. dan is hij wellicht al eerder op het eiland geweest als u. Meer schilpadden op ;

http://www.reefseenbali.com/  

Nog meer beesten

.

We kennen ze nog uit oude sprookjes en fabels.  Eendenhoedsters. Op Bali zijn het meestal Eendenhoeders.  Dagelijks speuren de hoeders naar pas geoogste rijstvelden om daar hun eenden naar de laatste korreltjes rijst te laten zoeken.  Dat is soms een afstand van kilometers.  De beestjes worden bijeengedreven en bij elkaar gehouden door gebruik van een bamboe stok met een stukje plastic aan het einde.

De eenden lopen vaak over het strand naar een volgend rijstveld maar een stuk over de hoofdweg met 100den scooters die langs razen is ook geen probleem.  Bent u ïn” voor een lekker stukje eendenborst dan moet u dit in Nederland eten.  Hier wordt de eend nauwelijks gegeten, een enkele man waagt zich eraan als hij denkt zijn potentie te moeten verhogen.  Ubud, dat is wel een goed plek om een eendje te  verorberen er zijn daar 3 Bebek restaurants. Maar meer in de stijl van Peking-duck wat u op de menukaart aantreft. 

Het blijft een leuk gezicht als u vanuit de villa naar een voorbijkomende groep eenden kijkt, maar die misschien via een omweg op weg zijn naar Ubud.

Ochtendwandeling.

Niet zoveel gasten doen het, maar het is wel een aanrader. Een wandeling maken vóór het ontbijt. Linksaf, richting de punt met het koraalrif als een vinger uitgestoken  in zee. De zon is dan net opgekomen en gaat razendsnel naar het zwerk. De vissers zijn druk doende met hun netten en de vrouwen wachten op het strand op hun terugkomst en de vangst. Mensen wassen zich en doen de afwas in de beekjes die uitkomen in zee.  Na zichzelf en de kinderen te hebben gewassen is de scooter aan de beurt. 

De geur van houtvuurtjes verspreidt zich en het eerste nasi-hapje wordt op een bananenblad verorberd.  De tempelwachters wachten op bezoekers en volharden in hun zwijgen.  Met een uurtje heb je het wel gezien en even heb je kunnen snuffelen aan het leven aan zee van de balibewoners.  Tip, neem je fototoestel mee, er zijn genoeg  mooie taferelen voorhanden.